İstanbul Sana bu gece altı kareden baktım

Siyah-Beyaz altı kare Ara Güler'den

Yaşanmış bir İstanbul'du Karelerde

yaşayacak sonsuza dek

Yaşlı Galata Köprüsü Nasıl da dimdiksin

sen o karede Beyaz-kara dumanlı gemiler

yanaşmış sana arkadaş olmuş. Üstünde bir

İstanbul halkı yaşama kavgası ile.

O otolar şimdi nostaljidir. İstanbul'un

yaşamı mavnalardır. Sıra sura, zincir zincir,

duman duman Bir beyaz martı

geçer o karanlığın içinden Köprünün

gölgesinde iki balıkçı, Zamanın mutlu

insanlarıdır. Yarını nasıl olsa da Gününü yaşayan.

Anadolu emekçileridir, Yağ iskelesinde,

Emek satan, ırgat takımıdır. Ayşe'nin

ekmeğine, Ali'nin okuluna Fatma'nın başlık parasına.

Ve bir gemi yavaş yavaş açılıyor köğrüden.

İstanbul'un incileri adalara yol alırken,

Arkasında beyaz köpük, kara duman ve

kürek çeken kayıklar bırakarak.

Kente kar düşer Bir kış günü lapa lapa,

Bahçekapı-Taksim tramvayı Şimdi o

noktadan geçecek. O nokta Beyoğlu,

Galatasaray Ama yitik Galata Yitik Pera?

Sene 1957^^^^ 1987 İstanbul sadece

karelerde Siyah beyaz tatlarla Ara Güler'in

parmağında

İstanbul bugün de Siyah-Beyaz

Yok yok kesin bu arabeski Ben seni böyle sevmiyorum. Seni yine de Irgatlarınla, yaşam kavgası ile İşlisi, işsizi/ pezevenki, orospusu ile Eski Galata'yla istiyorum.

İstanbul/ 10 Mart 1995