İLGİNÇ BİR CANLI TÜRÜ: FOTOGRAFİKUSLAR

Fotografikuslar genellikle toplu halde yaşarlar. Dışardan bakılınca normal insanlardan pek farkları yoktur. Boyunlarında ağır makinalar taşıdıkları için hafif öne doğru kambur olarak yürürler. Bunlardan tek yaşayanlara da rastlanır ama herhangi bir etkinlik yapacakları zaman yine topluluklarına dönerler çünkü; dilleri biraz farklı olduğu için ! diğer insanların onları anlamayacağını düşünürler.

Akşamları ve hafta sonları dernek denilen yerlerde toplanıp sergi ve gösteri denilen grup ayinlerini gerçekleştirirler. Seyahat etmeyi çok severler.Yaz kış soğuk, sıcak yağmur kar demeden sürekli gezerler. Onlar için; yatacak yer, yiyecek yemek önemli değildir önemli olan konu ve ışıktır. Her türlü zorluğa karşı dayaklıdırlar.

Gelişmeleri farklıdır. Kimi çok hızlı gelişirken kimileri çok uzun zaman geçmesine karşın gelişemezler, gelişemeyenler bir süre sonra izleyici fotografikus konumuna geçer.
Fotografikuslar eleştirilmedikleri zamanlar çok uysal davranırlar. En çok hoşlandıkları sözler "A harika.. çok güzel olmuş.. ne güzel yapmışsın. Bu ışığı nasıl yakaladın…" gibi sözlerdir. Fakat yanılıp da onları eleştirirseniz bir daha sizinle asla dost olmazlar.
Genç fotografikusların gelişme süreci ise şöyledir: Kurs denilen bir evreden geçen fotografikus olmaya adayları bu evrede bu işin nasıl yapılacağını öğrenip kalır ya da nasıl yapılamayacağını öğrenip giderler. Kalan adaylar usta bir fotografikus nezaretinde ilk sergi ayinlerini gerçekleştirip fotografikus olmak için ilk evreyi geçirirler. Bu evreden sonra başıboş kalan genç fotografikuslar; karşı cins, evlilik, iş, okul, başka uğraşlar gibi tuzaklara yakalanıp telef olurlar. Fotoğrafta ve derneklerde kalabilen fotografikuslar bir süre sonra atölye grupları, çalışma grupları gibi gruplara takılıp kendilerini geliştirirler daha sonra ilk gösterilerini yapıp bir süre ayakları yerden kesilip havada uçarlar ama bu uzun sürmez bir süre sonra tekrar yere inip eski gruplarına dönerler. Fotografikuslar birbirine muhalefet etmeyi çok severler birlerinin arkalarından konuşurken en çok sevdikleri söz "Bırak onu yahu, ne anlar o fotoğraftan" dır. Muhalefeti abartıp derneklere küsen ve bir daha uğramayanlar yanında küskünlerin bir araya gelip başka dernekler kurduğu da olur. Sanatçı kişilikleri güçlü olan fotografikusların hayal güçleri de fazladır çoğu en iyi fotografikus olmak, uluslar arası tanınmak çeşitli unvanlar almak derneklerini bir araya getirip güçlü olmak gibi şeyleri hayal edip dururlar.

Fotografikuslar içinde zamanla çeşitli türler oluşmuştur; siyah/beyazcı, doğacı, kreatifci, yarışmacı, gösteri yaparcı, muhalefetçi, renklici, dernekçi, öğretici gibi isimler alan bu türlerin uzun ve yorucu bir araştırmadan sonra bilim adamlarınca ne yaptıkları anlaşılmıştır. Şimdi bunları kısaca tanıyalım:

Siyah/beyazcılar: Sadece siyah beyaz çalışırlar. Doğada başka renk olmadığını savunurlar.

Doğacı: Sadece doğa fotoğrafı çekerler. İnsanları doğanın bir parçası saymadıkları için insanları karelerine yanaştırmazlar. Çektikleri fotoğrafları da doğanın bir parçası olmadıkları için insanlara değil börtü böceğe gösterirler saydam gösterilerini dağ başlarında geniş ovalarda yaparlar.

Kreatifci: Henüz tam olarak ne yaptıkları anlaşılmamıştır. Kendilerine sorduğumuz zaman "Tabi anlamazsınız biz sizin anlayamayacağınız fotoğraflar üretiyoruz" derler. Bu gruptakilerin öldükten sonra anlaşılacakları düşünülmektedir.

Yarışmacı: Sadece yarışma için fotoğraf çekerler, bunları ellerinde sürekli yarışma şartnameleri ile görürsünüz, onlar için en iyi yarışma en çok para ödülü olan yarışmadır. Sürekli yarışmalar için fotoğraf çektiklerinden belli konuda fotoğrafları yoktur.

Gösteri yaparcı: Bu gruptakiler sergi baskı vb fani işerle uğraşmazlar bir yere gittikleri zaman ya da birikimlerini tamamladıkları zaman bir gösteri yaparlar. İnsanlara sağlarını sollarını ya da gününü gösteren tiplerle ilgileri yoktur.

Muhalefetçi: Önce dernek yönetimlerine daha sonra fotoğraflara çerçevelere, paspartulara, yarışmalara çevreye sürekli muhalefet ederler. Eleştirdikleri konular üzerinde somut bir öneri getirdikleri henüz olmamıştır. Kimse onlara muhalefet yapmasın diye fotoğrafta üretmezler. Dernek yönetimlerine de girmezler.

Renklici: Karanlık odayı ve baskıyı sevmedikleri için sadece renkli çekip onları bastırıp sergi açarlar. Dünya onlar için çok renklidir sürekli bol renkli elbiseler giyerler bu hareketlerinin nedeni henüz anlaşılamamıştır.

Dernekçi: Sürekli dernek yönetiminde bulunan bu kişiler başka bir şeyle uğraşmaya fırsat bulamazlar. Ara sıra akıllarına gelip fotoğraf çekmek istedikleri zaman mutlaka dernekle ilgili bir iş çıkar ve hep daha sonraya ertelerler. Yönetimden çıkmak istekileri zaman kesinlikle buna izin verilmez. Bir yolunu bulup çevreleri tarafından tekrar yönetimlere sokulurlar onlar dernek sorunlarıyla uğraşırken diğerleri rahat rahat fotoğraf çekerler.

Öğretici: Bu tipler derneklerde sürekli kurs veren tiplerdir. Zamanlarlarının çoğunu okumak ders vermek için harcarlar herkese nasıl fotoğraf çekileceğini anlatırlar ama kendileri bir türlü fırsat bulup çekemezler tam bir gezide çekim yapmak için heveslenseler bile etrafındakilerin hemen gelip "bu fotoğraf nasıl çekilir? bu makina nasıl çalışır? bu film nasıl takılır?" gibi sorularına cevap vermekten çekim yapamazlar bu tiplerden her dernekte bir kaç tane bulunması gerekmektedir.

Bunlardan artık fotoğraf üretmeyip sadece laf üretenler de Hoca, Üstat, Eleştirmen adlarıyla adlandırılırlar.

Bir çok doğal ve maddi nedenden dolayı sürekli sayıları azalan fotografikusların koruma altına alınması düşünülmektedir.